Als keurige initiatiefnemer die weet wat er nodig is om een project te laten slagen, ben ik vorige week eens proefondervindelijk gaan bekijken wat er gebeurt met muziek in de diverse buurtetablissementen. Je zou er bijna moedeloos van worden als je ziet hoeveel er al is... wat moet ik dan nog met mijn goeie ideeen? Maar gelukkig weet ik dat deze alleen maar beter worden als je ze deelt met anderen die met het zelfde bezig zijn. Bovendien heb ik al weer zoveel interessante mensen leren kennen, dat die doelstelling van mijn initiatief alvast bereikt is. Een bloemlezing: De muzikale baas van de naar hem genoemde sportschool annex eetcafe, dat verrassend gezellig is als je je vanaf het winkelplein eenmaal in het kale trappenhuis hebt gewaagd. Hij bouwde destijds een podium in zijn cafe omdat hij mensen met muziek bij elkaar wilde brengen, maar een tijdje geleden is hij met de muzieksessies gestopt omdat er steeds grotere namen kwamen, die er steeds meer voor wilde hebben. Zijn ogen gaan twinkelen als ik vertel wat ik zou willen. Het kampvuurgevoel noemt hij het. Misschien op zondagmiddag? Het voelt heel goed, ik zou die open podia alleen al voor hem willen organiseren.
De voorzitster van vrijwilligersboot Einde van de Wereld, waar het altijd warm, vrijdenkend en goed eten is, hoort bij de groep die hier nog de Vrijstaat heeft meegemaakt in de tijd dat ik nog te pril was om dat te kennen, laat staan heen te durven. Op de avonden dat er maaltijden worden geserveerd is er een dichterspodium en een muziekpodium, waarvan de laatste niet echt actief geprogrammeerd wordt. Voor een gratis maaltijd en de felbegeerde Seamiles zou ik er zo terecht kunnen met mijn amateurmuzikanten uit de buurt. Hmmm eens kijken hoe ik dat allemaal in mijn week kan passen als ik ook nog harde Earthmiles wil verdienen.
De oprichter van Music Matrix, de nieuwe muziektent onder Loods 6 is ook hoofd Popmuziek aan het conservatorium en zelf nog een stevige rocker, wat hij laat zien in de openingsnummers van het open podium op vrijdagavond. Na een korte pauze, waarbij gewoon binnen gerookt mag worden, is het om half twaalf 's avonds de beurt aan de langharige en -baardige jongelingen die waarschijnlijk les bij hem hebben. Ook de barvrouw komt met zeer geraffineerde theedoek uit haar zak achteloos aanlopen en valt precies op het juiste moment bloedstollend mooi in. Verder speelt een toetsenist uit de buurt mee, die ik na een kort, geschreeuwd gesprekje meteen in mijn projectadministratie opsla. Het is niet mijn wereld (ik rook niet, ik drink niet, het is te luid en het is te laat), maar het rockt enorm en ik heb meteen een podium waar ik alle zwaarversterkte musici heen kan verwijzen!
De jongensachtige baas van het cafe om de hoek zit er aan de bar en herkent me zowaar nog van het bakkie koffie dat ik er zo nu en dan drink. Een echte horecaman, naar eigen zeggen, die graag op bezoek gaat bij zijn buur de muziekman. “Jij gaat zeker ook muzieksessies organiseren” hoor ik mezelf boven de gitaren uit orakelen. En inderdaad, hij heeft immers een piano staan en kent twee jongens op piano en saxofoon, dus dat worden open jamsessies voor alles en iedereen die daar zin in heeft. Op zondagmiddag.... Leuk. Ik moest snel maar eens langs voor een bakkie om er verder over te kletsen want zoals hij geheel terecht opmerkt heb ik natuurlijk veel meer verstand van muziek dan hij.
Tjonge. Nog voor dat ik een podium heb georganiseerd, heb ik al een veel dorpser gevoel nu ik deze herbergiers heb gesproken. En dan ben ik nog niet eens bij dat andere cafe geweest, dat volgens ingewijden ook iets wil met akoestische muziek, en over die geweldige kroeg die al sinds de anarchistische oertijd singersongwriters presenteert, en die woningcorporatie die iets voor de buurt wil organiseren en die initiatiefgroep voor een leefbaar Javaeiland en... afijn, wordt vervolgd!
Afbeelding: bier in beweging
Geen opmerkingen:
Een reactie posten