Dit betekende in de praktijk dat ik anderhalf uur voor opkomst in een kopieerhok van een voormalig stadsdeelkantoor werd gezet met twee oudere Amsterdamse accordeonisten en de zanger, gitarist en bassist van urban rockband Rive. Allemaal Nederlanders, maar met diverse historische roots. Van een aantal liedjes was bladmuziek van de accordeonvereniging rondgestuurd en bijbehorende YouTube filmpjes voor hen die op gehoor hadden leren spelen. Nou daar gingen we dan maar!
Het was even wat zoeken tussen de gestaag voortstomende blaasbalgen, de rifjes en ritmes van de rockmannen, en een klassiek gewortelde folkviool, maar uiteindelijk hebben we drie nummers ten gehore gebracht in de grote feesttent, waar al druk werd geknutseld door kinderen in de buurt. Het ging natuurlijk niet perfect, maar we deden het, en daar ging het om. En wat was het prachtig, die ingetogen Amsterdamse grachten door black soul singer Rivelino, die hier als jochie van acht ook al woonde, zij het niet in een huis aan een gracht. Behalve internationaal rondtourende zanger is hij ook sociaal ondernemer in zijn eigen Nieuw West: hij scout en begeleidt jonge muziektalenten uit een achterstandssituatie en is rolmodel voor jongeren die verder willen komen dan tot dan toe mogelijk leek.
Wat zou ik het geweldig vinden om vaker dit soort crossover muziek te maken met elkaar, maar dan ook met een Turkse saz en een Marokkaanse fluit. Laat de stad maar horen dat je elkaar kunt ontmoeten in deze mengelmoesmuziek, vanuit je eigen cultuur, generatie en genre. Rivelino was er ook voor in, maar voor het volgende festival willen we dan wel iets degelijker repeteren. En de bassist gaat me nog bellen om een keer Metal met Ierse folk te combineren. Kom maar op, ik ben er klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten